Het verhaal achter de kiwi

De Oorsprong

Hoewel de naam is afgeleid van het nationale symbool van Nieuw-Zeeland, de vliegende kiwivogel, is de kiwi niet inheems in de regio.

Pas in 1906 werd de kiwi in Nieuw-Zeeland geïntroduceerd door Mary Isabel Fraser.

De roots van de kiwi’s liggen eigenlijk in de Yangtze-vallei in China, waar het werd aangeduid als mihoutao of makaakfruit (ook wel de Chinese kruisbes), een verwijzing naar de aapsoort die in het bos leven en die het fruit graag aten.

De kiwi werd in het wild gevonden in de heuvels van de vallei en werd geroemd om zijn heldere, smaragdgroene vruchtvlees en werd beschouwd als een delicatesse onder de oude Mongolen - een nomadische groep die in de uitgestrekte graslanden van Eurazië leefde.

De kiwi is van nature een bes en werd ook als zodanig gegeten. Tegenwoordig wordt de bes bijna niet meer gegeten in deze kleine en kale vorm, alhoewel de “kiwibes” wel weer een opmars maakt.

De Chinezen, met name kinderen en vrouwen die net bevallen waren, aten dagelijks kiwi’s vanwege de hoge voedingswaarde.

Tot op de dag van vandaag zijn kiwi’s een zeer gewilde vrucht vanwege de heerlijke smaak en de voedingswaarden.

BOMVOL VOEDINGSWAARDEN VAN SCHIL TOT VLEES

De kiwi wordt nu op grote schaal geteeld in veel landen naast China, namelijk Nieuw-Zeeland, de Verenigde Staten, Italië en Chili, en wordt niet voor niets wereldwijd geconsumeerd.

Met twee keer zoveel vitamine C dan de gemiddelde sinaasappel en een hoog vezelgehalte, stimuleert het effectief het immuunsysteem en helpt het de spijsvertering.

Niet alleen dat, maar het is ook een goede bron van calcium, ijzer, magnesium, fosfor, koper en mangaan, essentiële mineralen die het lichaam helpen groeien, ontwikkelen en gezond blijven.

Het wordt niet voor niets een superfood genoemd.

Velen weten niet dat de vaak weggegooide bruine, pluizige schil van de kiwi's eigenlijk rijker is aan antioxidanten dan het vruchtvlees en kan worden geconsumeerd door de vreemde textuur gedeeltelijk af te schrobben met een schone handdoek.

Vind je dit toch nog niet lekker, eet dan de kiwibes. Deze heeft de grote van een druif en is de schil glad. De kiwibessen die nu gekweekt worden zijn ook vaak wat zoeter dan de grote kiwi.

ZOETE EN ZURE SMAKEN

Hoewel de kiwi nog relatief weinig wordt gebruikt in vergelijking met ander fruit, wordt hij vaak verwerkt in romige smoothies, gezonde salades en heerlijke desserts.

Gekenmerkt als zuur en toch licht zoet, vormt de uitgesproken smaak van de kiwi een perfecte aanvulling op zoetere tonen, waardoor het gemakkelijk toe te voegen is aan een reeks recepten.

In Italie worden kiwi’s veel verwerkt in gekoelde lekkernijen zoals granita’s, roomijs en gelato. Hierbij weken ze de vrucht eerst en maken er een puree van.

Wat is het verschil tussen granita’s, roomijs en gelato?

Garnita’s komen van het eiland Sicilië en is een halfbevroren dessert. Je hebt hiervoor dus geen ijsmachine nodig! De basis bestaat uit water en smaakmakers, zoals fruitpurees. Het lijkt eigenlijk op een slush.

De hoofdingrediënten van gelato en roomijs zijn vergelijkbaar, maar het verschil zit ‘m in de proporties en de bereidingswijze. Voor gelato worden minder eieren gebruikt, veel meer melk en geen room. Daardoor is het vetpercentage in gelato lager.

Nieuw-Zeelanders zelf geven de voorkeur aan de verse vorm van de kiwi.

Zij verwerken het in hun nationale dessert, de pavlova en garneren het met plakjes fruit.

Pavlova Nieuw-Zeelands? Dat is toch Russisch? De naam zeker, maar de op meringue gebaseerde taart is vernoemd naar de danseres Anna Pavlova die in de jaren ’20 vele tournees deed in Nieuw-Zeeland en Australië.

Overige Toepassingen

Het verfrissende sap van de kiwi is een zeer geschikt alternatief voor citrusvruchten en vormt zelfs een uitstekende basis in zomerse drankjes en cocktails.

Maar natuurlijk ook heerlijk in je yoghurt of kwark.

En gezond, want de puree bestaat voor minimaal 50% uit fruit!

Niet voor niets heeft Monin deze vrucht zowel als siroop en als puree in het assortiment opgenomen.

Klik hier voor recepten